Παθήσεις - Επεμβάσεις

Παθήσεις προστάτη

  • Καρκίνος προστάτη

    Ο καρκίνος του προστάτη αποτελεί τον πιο συχνό καρκίνο στους άντρες στην Ευρώπη. Σε όλους τους άντρες άνω των 50 ετών συστήνεται ο ετήσιος έλεγχος του PSA και η δακτυλική εξέταση από τον ουρολόγο. Επί ύποπτων ευρημάτων, στη διερεύνηση συμβάλλει η διενέργεια μιας ειδικής μαγνητικής τομογραφίας του προστάτη ακολουθούμενη από βιοψία του οργάνου που θα οδηγήσει στην τελική διάγνωση. Σύμφωνα με τις τελευταίες κατευθυντήριες οδηγίες, η πιο κατάλληλη και ασφαλής μέθοδος είναι η διαπερινεϊκή βιοψία προστάτη. Όταν η νόσος εντοπιστεί σε αρχικό στάδιο, αντιμετωπίζεται πιο εύκολα και αποτελεσματικά. Στις θεραπευτικές επιλογές για την περιορισμένη στον προστάτη νόσο περιλαμβάνονται η ενεργός παρακολούθηση, η ακτινοθεραπεία και η ελάχιστα επεμβατική ριζική προστατεκτομή.

  • Καλοήθης υπερπλασία προστάτη

    Πρόκειται για καλοήθη διόγκωση του προστάτη αδένα, που συμβαίνει σε όλους του άντρες με την πάροδο του χρόνου. ΔΕΝ σχετίζεται με τον καρκίνο του προστάτη, ενώ απασχολεί πάνω από το 50% των ανδρών ηλικίας μεγαλύτερης των 60 ετών. 


    Συμπτώματα που σχετίζονται με την πάθηση αυτή είναι η δυσκολία στην έναρξη της ούρησης, η μείωση της ροής των ούρων, η αίσθηση ατελούς κένωσης της ουροδόχου κύστης, η συχνοουρία και η νυκτουρία. Στη διάγνωση, πέρα από την αξιολόγηση των συμπτωμάτων και την κλινική εξέταση, συμβάλλει ο υπερηχογραφικός έλεγχος και η μελέτη ροής ούρων. Η αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της καλοήθους υπερπλασίας προστάτη μπορεί να περιλαμβάνει συντηρητικά μέτρα στις ήπιες μορφές της νόσου, ενώ πιο βαριά συμπτωματολογία καταδεικνύει την ανάγκη φαρμακευτικής ή χειρουργικής αντιμετώπισης. Στις μεθόδους της χειρουργικής αντιμετώπισης περιλαμβάνονται η διουρηθρική προστατεκτομή (ΤURIS), η laser προστατεκτομή (HoLEP/GreenLight), η αδενωματεκτομή και νεότερες τεχνικές όπως η συρρίκνωση του προστάτη μέσω έγχυσης ατμού (Rezum). 


    Η επιλογή της κατάλληλης μεθόδου στηρίζεται στο μέγεθος του προστάτη καθώς και στις συνυπάρχουσες παθήσεις του κάθε ασθενούς, και θα πρέπει να γίνεται με προσοχή μετα από ενδελεχή συζήτηση με τον ουρολόγο.

Μη ογκολογικές παθήσεις

  • Ακράτεια ούρων

    Ονομάζεται η ακούσια απώλεια ούρων και εμφανίζεται συχνότερα σε γυναίκες άνω των 60 ετών. Χωρίζεται σε 2 μεγάλες κατηγορίες (ακράτεια προσπάθειας και επιτακτική ακράτεια) ενώ μπορεί να σχετίζεται με την παχυσαρκία, τη χαλάρωση του πυελικού εδάφους και την ύπαρξη κυστεοκήλης ή ορθοκήλης. Ανάλογα με το είδος της ακράτειας ακολουθείται και διαφορετικός διαγνωστικός αλγόριθμος, ενώ πέρα από τη συντηρητική αντιμετώπιση ύπαρχουν φαρμακευτικές και χειρουργικές λύσεις. Παρόλο που η ακράτεια ούρων μπορεί να επιδεινώσει πάρα πολύ την ποιότητα ζωής του/της ασθενούς, πρέπει να θυμόμαστε ότι στις περισσότερες μορφές της είναι πλήρως αντιμετωπίσιμη.

  • Λοιμώξεις ουροποιητικού

    Πρόκειται για μια μεγάλη και ετερογενή ομάδα λοιμώξεων των οργάνων του ουροποιητικού, στις οποίες περιλαμβάνονται η πυελονεφρίτιδα, η κυστίτιδα, η προστατίτιδα, η ουρηθρίτιδα και η ορχεοεπιδιδυμίτιδα. Η συμπτωματολογία ποικίλει ανάλογα με την εντόπιση της λοίμωξης ενώ σημεία όπως υψηλός πυρετός, άλγος στη νεφρική χώρα ή έντονη κακουχία απαιτούν άμεση εκτίμηση και αντιμετώπιση. 


    Η διαγνωστική προσέγγιση και το θεραπευτικό πλάνο που θα ακολουθήσει ο ουρολόγος θα πρέπει να είναι στοχευμένα τόσο στο πάσχον όργανο όσο και τους πιθανολογούμενους παθογόνους μικροοργανισμούς.  

  • Λιθίαση του ουροποιητικού

    Οι πέτρες στο ουροποιητικό σύστημα (στους νεφρούς, στους ουρητήρες ή στην κύστη) είναι ένα αρκετά συχνό πρόβλημα υγείας που απασχολεί μεγάλη μερίδα του πληθυσμού ειδικά στην Ελλάδα και σε άλλες μεσογειακές χώρες. Η λιθίαση μπορεί να εκδηλωθεί με ένα μεγάλος εύρος συμπτωμάτων που κυμαίνονται από την ασυμπτωματική νόσο μέχρι τον οξύ κολικό του νεφρού. Για τη διάγνωση είναι απαραίτητες απεικονιστικές εξετάσεις όπως ο υπέρηχος και η αξονική τομογραφία, ενώ στην αντιμετώπιση περιλαμβάνονται η εξωσωματική λιθοτριψία, η λιθοτριψία με laser και η διαδερμική νεφρολιθοτριψία (η επιλογή εξαρτάται από το μέγεθος και τη θέση του λίθου). 

  • Ανδρολογικές παθήσεις

    Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν όλες εκείνες οι καλοήθεις παθήσεις που αφορούν στο ανδρικό αναπαραγωγικό σύστημα και τα έξω γεννητικά όργανα του άρρενος.


    Η διαταραχή της στυτικής λειτουργίας είναι μια συχνή πάθηση που μπορεί να εμφανιστεί σε μεγαλύτερες ή και σε πιο μικρές ηλικίες ασθενών, και παρόλες τις ραγδαίες εξελίξεις στο χώρο, παραμένει ένα θέμα ταμπού, για το οποίο ο ασθενής αποφεύγει να μιλήσει ακόμα και στον ουρολόγο του. Τα αίτια μπορεί να είναι ψυχολογικά ή και οργανικά, ενώ η λήψη ενός σωστού ιστορικού και η διενέργεια εξειδικευμένων εξετάσεων από τον ουρολόγο μπορούν να οδηγήσουν στις κατάλληλες θεραπευτικές αποφάσεις. Σχεδόν όλες οι μορφές στυτικής δυσλειτουργίας είναι αντιμετωπίσιμες, ενώ θεραπευτικές επιλογές υπάρχουν και για άλλες παθήσεις όπως η πρόωρη εκσπερμάτιση ή η επώδυνη εκσπερμάτιση.


    Κιρσοκήλη ονομάζεται η διάταση μιας φλέβας συνηθέστερα δίπλα στον αριστερό όρχι, που μπορεί να γίνεται αντιληπτή κατά την ψηλάφηση από τον ίδιο τον ασθενή ή να προκαλεί ακόμα και πόνο. Συχνά η ύπαρξη κιρσοκήλης σχετίζεται με διαταραχές στο σπερμοδιάγραμμα και επίδραση στη γονιμότητα. H αντιμετώπιση της πάθησης (όταν αυτή ενδείκνυται) είναι χειρουργική και μπορεί να γίνει είτε με μικρή τομή στη βουβωνική χώρα είτε λαπαροσκοπικά.

Ογκολογικές παθήσεις

  • Καρκίνος του όρχι

    O καρκίνος του όρχι αποτελεί τον συχνότερο όγκο σε νέους άνδρες ηλικίας 15-35 ετών. Γίνεται αντιληπτός συνήθως ως μία σκληρία ή ως αλλαγή της μορφολογίας του όρχι από τον ίδιο τον ασθενή, για αυτό και η αυτοεξέταση αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της πρόληψης και της πρώιμης διάγνωσης. Στη διάγνωση μπορούν να συμβάλουν επίσης εξειδικευμένες αιματολογικές εξετάσεις και υπερηχογραφικός έλεγχος. Ο τοπικά εντοπισμένος καρκίνος του όρχι αντιμετωπίζεται με ορχεκτομή και είναι μια από τις πλέον ιάσιμες μορφές καρκίνου.

  • Καρκίνος της ουροδόχου κύστης

    Η εμφάνιση καρκίνου της ουροδόχου κύστης σχετίζεται ισχυρά με το κάπνισμα, ενώ το πιο συχνό σύμπτωμα είναι η αιματουρία. Στη διάγνωση μπορεί να συμβάλει πέρα από το ιστορικό, ο υπερηχογραφικός έλεγχος, η κυτταρολογική εξέταση ούρων και η κυστεοσκόπηση. Η τελική επιβεβαίωση γίνεται με τη βιοψία του όγκου. Η νόσος χωρίζεται σε 2 μεγάλες κατηγορίες. Οι μη μυοδιηθητικοί (επιφανειακοί) όγκοι της ουροδόχου κύστης αντιμετωπίζονται με διουρηθρική εκτομή, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις απαιτούνται συμπληρωματικές ενδοκυστικές εγχύσεις. Στον αντίποδα, οι μυοδιηθητικοί όγκοι αντιμετωπίζονται με ριζικό χειρουργείο που ονομάζεται κυστεκτομή.

  • Καρκίνος του νεφρού

    Οι όγκοι του νεφρού μπορεί να είναι συμπαγή ή κυστικά μορφώματα, που συνήθως ανακαλύπτονται τυχαία σε κάποιο υπερηχογραφικό έλεγχο ή κάποια αξονική/μαγνητική τομογραφία. Στην συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων οι ασθενείς παραμένουν ασυμπτωματικοί. Ενώ δεν έχει βρεθεί ισχυρή συσχέτιση με κάποιον αιιτιολογικό παράγοντα, υπάρχουν μορφές όγκων που σχετίζονται με κληρονομικά σύνδρομα. Η θεραπευτικές επιλογές για τους περιορισμένους στο νεφρό όγκο εξαρτώνται από τη θέση και το μέγεθος του όγκου και περιλαμβάνουν τη μερική ή τη ριζική νεφρεκτομή. Η χρήση των μεθόδων της ελάχιστα επεμβατικής χειρουργικής ουρολογίας μπορεί να μειώσει τη νοσηρότητα τέτοιων χειρουργικών επεμβάσεων.

Share by: